Weet je nog, vroegâh? Dat je voor de grote vakantie een 1 fotorolletje of een wegwerpcameraatje kreeg? “Op is op.” Klonk het begeleidende, goed bedoelde dreigement. Daarmee werd natuurlijk bedoeld ‘Schiet niet in het wilde weg want als er in de laatste week iets leuks gebeurt, kun je het niet meer vastleggen.’
Om de één of andere reden, werkte dat in mijn hoofd anders. Toen al. Ik schiet wat ik op dat moment leuk vind en inderdaad, op is op. Dat betekent bij mij niet ‘kak, nu heb ik die ene foto niet’. Nee, bij mij betekent dat ‘whatever, ik heb dus al heel veel toffe dingen gezien of gedaan’.
En dan was het vervolgens we-ken wachten tot de foto’s ontwikkeld waren. Althans, het leek in die tijd weken te duren.
Mijn zus toverde zwembadfoto’s, schattige puppies en tafeltennisvriendjes uit haar foto-envelop.
Bij mij kwam de ene Harley na de andere tevoorschijn. Mijn moeder maakte er toch maar een selectie uit en plakte ze in mijn fotoalbum. Mijn vader deed zijn uiterste best om bij de zoveelste Harleyfoto een origineel bijschrift te verzinnen.
Mijn ouders hebben zich meermaals hardop afgevraagd waar het toch vandaan kwam, die fascinatie voor motoren. De enige in onze familie die motor reed was mijn opa.
Op een dag kwam hij thuis zonder mijn oma, die normaliter achterop zat. Hij reed dezelfde route terug en vond mijn oma op het Heetmanplein in ’s-Hertogenbosch. Waar hij eerder die middag wellicht iets te hard was opgetrokken. Deze anekdote stamt uit de jaren veertig. Daarna was het snel afgelopen met de hobby van mijn opa.
Een volgende zomervakantie trokken we met ons gezin, tent en caravan opnieuw naar die ene camping in Duitsland. Maar dit jaar stond er iets te gebeuren wat deze vakantie onvergetelijk zou maken. En niet vanwege de foto’s in mijn album.
Op een ochtend maakte mijn vader mij wakker, hij had een verrassing voor me. Ik ritste de klamme voortent open en daar stond ‘ie: De grote Honda Goldwing van die ene meneer die ook elk jaar naar deze camping kwam. Hij had een extra helm bij zich, voor mij!
En zo kronkelden en ronkten we door de Eiffel. Mijn droom kwam uit die ochtend.
Mijn hartsvriendinnetjes plakten boek na boek vol met foto’s van Kurt Cobain en Brad Pitt. In mijn plakboek was geen plaats voor Hollywood Hunks uit de 90’s. Wel voor….je raadt het al: Harley’s!
En dan vooral de klassiekers. Panheads, Shovels, Liberators etc. Ik heb er de nodige spreekbeurten aan gewijd.
Op een middag, ik was een jaar of twaalf, liep ik van school naar huis. Ik hoorde hem in de verte al aankomen. Vol verwachting bleef ik staan op de stoep. Kriebels in mijn buik. Hij reed me voorbij en ik zette het op een rennen. Erachteraan. Gelukkig stopte hij maar een paar straten verderop. De man stapte af en ging ergens naar binnen. Ik nam plaats op de stoeprand, naast de motor.
Ik wachtte tot de man weer naar buiten kwam en hing een lulverhaal op. Over mijn moeder, die zo’n ontzettende fan was van Harley Davidson en dat zij het geweldig zou vinden als hij met me mee ging om haar zijn motor te laten zien. Hij stemde in en ik rende, met een ronkende Harley aan mijn zij, naar huis. Mijn moeder deed open en rolde met haar ogen. In de verte hoorde ik haar iets mompelen over mij maar ik had alleen oor en oog voor de motor.
De man bleek, samen met zijn zoon, die ook Harley reed, ritten te organiseren. En met de volgende rit mocht ik mee!!
Een uur van tevoren stond ik al voor het raam te wachten met mijn veel te grote Harley-jas, die ik ooit van iemand gekregen had, voor later. Die dag was geweldig. We reden met misschien wel honderd Harley’s over de snelweg. Het was oogverblindend en oorverdovend. Ik dronk die dag mijn eerste biertje uit een glazen laars. De hele dag kon ik niet geloven dat dit echt gebeurde. Ik hoopte dat die dag een glimp van mijn toekomst was.
Inmiddels is het zover! Ik heb mijn eigen Harley! Tot in detail gebouwd zoals ik het wil. En ik wist precies wat ik wilde want ik heb er zo’n 38 jaar over nagedacht. Mijn droom komt uit, opnieuw. Maar nu is het mijn eigen Harley. Ik kan het amper geloven.
Ja het kost wat maar fuck it! Nu is nu en op is op!
